آبي ترين خيال

آه که مي زند برون از سر و سينه موج خون 

 من چه کنم که از درون دست تو مي کشد کمان

پيش تو جامه در برم نعره زند که بر درم   

 آمدمت که بنگرم گريه نميدمد امان

نامدگان و رفتگان از دو کرانه زمان                 سوي تو مي دوند هان اي تو هميشه در ميان

در چمن تو مي چرد آهوي دشت آسمان          گرد سر تو مي پرد باز سپيد کهکشان

هر چه به گرد خويشتن مي نگرم در اين چمن        آينه ي ضمير من جز تو نمي دهد نشان